دو دهه با تروریسم جهادی
انتخاب سیستماتیک مرگ ، پدیده ای نو ظهور و بی سابقه ای که با هدف وحشی گری و تجاوز و دشمنی با تاریخ و تمدن بشری که نه مرز می شناسد و نه حدود، به دنبال هدف خلافت خود خوانده می گردد . اگرچه نیهیلیسم درونی اش مانع از هر نوع گفتمان است. خلافت خیالی، تخیلی مذهبی است که از منظر استراتژیک مطلقاً غیر عقلانی است. اسطوره ساختن از یک روایت ضعیف برای جمع آوری بیعتی زوری توهمی بیش نیست، چرا که برای تمامی گروه های اسلامی تند رو نیز همیشه خط قرمز بوده و خواهد بود. مضافأً اینکه بیانگر شورش نسلی خود تخریب گر ، و گسست رادیکال از جامعه، نوعی زیبایی شناسی خشونت را پدید آورده است ، البته آمیخته مناسک آخرالزمانی که ناشی از اسلامیزه شدن رادیکالیسم است و دست آمیز شدن داعش برای چارچوبی روایی برای جوانان داوطلب مرگ که خود را درون آن می یابند تا به خواسته ها و امیال نفسانیشان دست یابند. جوانانی که به دور از هرگونه آرمان بخصوصی تنها با هدف بیعت دست به انتحاری یک بار مصرف می زنند. پدیده بی سابقه ای که این منتحران یک بار مصرف را در پارادایم عصیان تمام عیار خود بنام اسلام معرفی می کنند . خشونت را دیگر وسیله نمی دانند و جزئی از هدفشان شده است هرچند تبیین توسل به خیزشی بنیاد گرایانه آرزویشان است. طبعا اینوع از تروریسم پدیده ای زودگذر است .
نخستین نطفه جهادی ها را اسامه بن لادن ، رمزی یوسف وخالد شیخ محمد پرورش داده اند که مضامین تکراری آموزشی همه اینها از نوشته های ابن طینیه نشأت گرفته است. جهادی ها نقل قول های زیادی مثل « ما مرگ را دوست داریم، همانطور که شما زندگی را دوست دارید» منصوب به بن لادن را دارند.آنان از ظلم و بی رحمی کشور های مختلف علیه مسلمانان البته تنها امت خودشان به ستوه آمده اند و در صدد انتقام بر می آیند تا به اصطلاح خودشان طعم حقیقی چنین ظلمی را به آنان بچشانند و بعد به هدف غایی شان که همانا به بهشت رفتن و رسیدن به محبوبشان است ، برسند.
بوق کرنای دلیل تراشی های الاهیاتی که در مجلات جابق و دارالاسلام که به دو زبان انگلیسی و فرانسوی توسط داعش منتشر می شود خارج از هر حصول و استدلالی به دنبال تعریف حقیقی می گردند که گهگاه با ارجاعی جادویی به آثار مشایخ مفسرکه حول گونه ای قهرمان گرایی و خشونت مدرن امروزی می چرخد. جهادی های کیبردی که از طریق یوتیوب دینشان را تغییر داده اند و هرگز آثار علمای واقعی را نخوانده اند. و مشخص نمی سازند انتقام کدام جامعه اسلامی را می گیرند. جامعه اسلامی که برای آنان نوعی ناکجا آباد و واقعیتی غیر تاریخی است که مطمئناً زندگی در یک جامعه اسلامی چیزی نیست که جذابیتی برایشان داشته باشد. این رادیکال های جوان آرمان گرا نیستند، نیهیلیست اند. چرا که برای زندگی کردن به خاورمیانه نمی آیند بسا برای مردن به اینجا می آیند و این همان پارادوکس پیشاروی ماست. رنگدانه های جهان اسلام در نگاه غرب ، در بهترین حالت امیدی رور است و در بدترین حالت صرفاً توهمی پوک که نزاع اصلی را در درجه اول میان خود مسلمانان بوجود آمده است. اگرچه راه حل تمامی این تعارضات در وهلله ی اول صرفاً سیاسی است و مسائل ملی در خاورمیانه محور همه چیز اند ولی مسائل اجتماعی کلید در هم آمیخته و ادغام با جوامع مادر هستند و اینها تصویری است که داعش و القاعده از نظام حکومتی خود انعکاس داده اند و حاصل همه این ها حول محور اسلام ستیزی و اسلام هراسی می گردد.
تصویری که در آن داعش همسایگان خود را شکست داده و غرب را مغلوب ساخته است، تصویری موهوم و خیالی از صور ایدئولوژی های هزاره گرایانه، که توده های عظیمی از مردم را در سرتاسر جهان بسیج کرده است.
